Շուտվանից էլ հասկացել էի, որ կնիկս ինձ դավաճանումա, բայց ձեն չէի հանում։ Մտածում էի ապացույց ունենամ նոր ասեմ, որ հետո նենց չլինի գլխիս ֆռիկներ անի ու ես սխալ դուրս գամ։
Բայց վերջը եկավ էդ օրը, ու ես կարացի ապացույց ունենամ։ Թարսի պես ապացույց ունեցա ու չկարացի բան ասեմ, որովհետև պարզվեց էդ փչացածը նենց թափով մարդու հետա ֆռում, որ ես մի բան անեի, հաստատ ինձ կկորցնեին։
Отправить ответ